Onmachtig
Ik ben stil. Dat valt journalisten op. Ik heb geen #metoo-verhaal verteld op twitter. Ik word gebeld of ik me als “machtige vrouw” in de media wil uitspreken over #metoo. Het moet gaan over mijn eigen verhaal. Ik weiger en dan word ik boos, heel boos. Waarom? Omdat ik vanaf jongs af aan geleerd heb hoe het spel te spelen. Dat ging als kind intuïtief. Ergens voelde ik dat seksualiteit een rol speelde, al wist ik toen niet wat dat was of betekende.
Waar loop ik, wat heb ik aan, hoe kom ik weg?
Nu als volwassen vrouw heb ik stilzwijgend bepaalde regels in beton gegoten, om zo onkwetsbaar mogelijk te zijn. En niemand vertelde ik over deze regels, tot vandaag. Zo voorkom of de-escaleer ik elke dreigende situatie. Soms kijk ik tijdens gesprekken weg, of lach om de confrontatie te vermijden. Op straat houd ik mijn mobiele telefoon stevig in mijn hand, zodat ik snel iemand kan bellen. Ik ben me altijd bewust van mijn omgeving. Waar loop ik, wat heb ik aan, hoe kom ik weg?
Als ik word aangesproken op straat, pareer ik de uitnodigingen met een vrolijke lach en stap op mijn hoge hakken stevig door. En niemand vertel ik over deze situaties, er is immers niets gebeurd. In gezelschap wil ik mannen niet in verlegenheid brengen. Seksistische grappen, insinuerende opmerkingen of opmerkingen over mijn uiterlijk… Ik sta erboven, zeg ik tegen mezelf. Zo hoor ik niets, voel niets. Ik speel het spel mee, altijd. Ik flirt niet, nooit. En ik vertel op zakenreis dat ik moe ben en vroeg naar mijn kamer ga. In werkelijkheid ben ik niet moe. Ook ga ik niet naar mijn kamer, maar dwaal over straat. De wind door mijn haren en ook nu stap ik op mijn hoge hakken, altijd hoge hakken, stevig door. Ik drink nooit te veel. Maar ik vrees het moment dat te veel wordt gedronken. Dat mijn “nee” niet wordt verstaan. Ik ben me steeds bewust dat de situatie uit de hand kan lopen. Dat ik iets zie, hoor of voel wat ik niet wil zien, horen of voelen. En dat ik daar dan op zal worden aangekeken en de gevolgen voor mij niet te overzien zijn. En nee, niet alle mannen zijn zo. Zeker niet. Maar ik vrees die ene altijd. En geloof me, ik ben niet de enige.
